CLODOVEUS I

CLODOVEUS I.

Ludnvinus, vel Ludovicus, successit A. C. 481. patri Childerico, an. aetat. 15. Bellum intulit Siagrio filio Aegidii, in patris locum surrogato, quem victum occidit. Clotildi, quam coniugem duxit, fidem Christianam amplecti pollicitus, cum Germanis, prope Tolbiacum, acie conflixit: ubi copiis eius iam ad fugam spectantibus, promissi memor, Deo vorum fecit, baptismô se abluturum, si victor evasisset. Quô factô, a S. Remigio, Episcopo Remensi in fide institutus, et cum omnibus Francis baptizatus est, A. C. 496. Hîc Sanctum oleum, per columbam allatum, clypeus liliis insignis et Auriflamma caelitus demissa dicitur, scrofulas sanandi donô insuper concessô. Quidquid horum sit, Gundebaldum Burgund. Regem quod fratrem Chilpericum, patrem Clotildis, necâsset, puniit: in Armorica res praeclare gessit, Alaricum Visigothorum Regem Arianum, prope Pictavium propriâ manu, in pugna occidit, A. C. 507. auditô prius boni ominis locô, a Legatis eius Ps. 18. v. 43. et capreâ vadum monstrante in loco, qui hodieque Le Pas de la Biche dicitur. Ob res tam praeclare gestas, ab Anastasio Imperatore coronâ aureâ palliôque purpureô donatus, Consul et Patritius appellatus est: Sed coronam Romam misit, quam in haec usque temporum Regnum vocant. Tandem, contra Theodoricum, Ostrogothorum Regem, non usquequaque felix, obiit A. C. 511. regni 30. vitae 45. Relictis filiis, Theodoricô ex concubina, Clodomirô, Childebertô et Clotariô, ex Chlotilde coniuge. Gregor. Turonens. l. 2. Aimoin. l. 1. Hincmar. in vita S. Dionysii.